Mniszek pospolity (Taraxacum officinale)

Geneza nazwy Mniszek- po oderwaniu się nasion pozostaje łodyga, która przypomina ogoloną głowę mnicha. Nazwa Mlecz powstała od białego soku, jaki wypływa z łodygi i liści po ich przerwaniu.

 Ciekawe fotki z mniszkiem w roli głównej znajdziesz u Florentynki Groszki i róże
Surowce lecznicze: korzeń i kwiat mniszka, w dietetyce - liście.

Substancje lecznicze

Korzenie - trójterpeny, fitosterole, wielocukry, substancje żywicowe,substancje gorzkie,pektyny,aminy,  witaminy: A, B₁,B2 C, D,kwasy organiczne.
Kwiaty są bogate w karotenoidy, flawonoidy , śladowe ilości olejku eterycznego, trójterpeny i cukry. W kwiatach znajduje się również substancja helenin, ma ona wpływ na lepsze widzenie w ciemności.
Liście mają zastosowanie w dietetyce.
Działanie
Korzenie mniszka pobudzają wątrobę do wytwarzania żółci i ułatwiają przepływ żółci do dwunastnicy, likwidują bowiem skurcze mięśni gładkich w przewodzie pokarmowym i drogach żółciowych.
Znoszą bóle w drogach moczowych, działają moczopędne, co sprzyja wydalaniu z organizmu szkodliwych produktów przemiany materii. Mniszek jest więc korzystny w leczeniu i zapobieganiu powstawania złogów (zwłaszcza szczawianowych i fosforanowych) w drogach moczowych.
Substancje gorzkie z korzeni mniszka zwiększają wydzielanie soku żołądkowego, co ułatwia trawienie pokarmów. Uważa się, że mniszek obniża poziom cukru we krwi i jest cennym lekiem w przypadkach łagodnej cukrzycy w początkowych stadiach.
Kwiaty mniszka działają podobnie jak korzenie, ale wykazują jeszcze silniejsze działanie moczopędne i przeciwzapalne.
Liście mniszka są używane na sałatki w tzw. "kuracjach wiosennych".
Medycyna ludowa poleca napary z ziela mniszka jako lek na wysypki oraz na hemoroidy, zaś napary z kwiatów jako wykrztuśny.
Dawkowanie i użycie
Dla pobudzenia trawienia oraz jako tonik odżywczy dla wątroby i pęcherzyka żółciowego brać 3-5 gram suszonego korzenia lub 5-10ml nalewki sporządzonej z korzenia mniszka lekarskiego trzy razy dziennie. Na pobudzenie apetytu zalecane jest branie 4-10 gram suszonych liści mniszka lekarskiego, które następnie zalewamy gotująca wodą (250ml). Zaparzać przez 10-15 minut. Pić jako wywar. Można pić świeży sok sporządzony z liści w ilości 5-10ml trzy razy dziennie.
Garść kwiatów zalać szklanką wrzątku i odstawić na ok.15 min.,przecedzić.Pić dwa razy dziennie(można lekko osłodzić miodem) .

LIŚCIE:

ŚWIEŻE - Jako zioło oczyszczające dodawać do wiosennych sałatek. SOK - Wyciskać sok z liści kiedy potrzebujemy środek o działaniu moczopędnym. Brać 20ml soku, trzy razy dziennie. NAPAR - Mniej efektywny niż sok, napar z mniszka lekarskiego jest świetnym środkiem oczyszczającym z toksyn oraz jest stosowany na takie problemy jak skaza moczanowa lub egzema. NALEWKA - Często dodawana do leków na problemy z sercem w celu zapewnienia odpowiedniej ilości potasu.

KORZEŃ:

NALEWKA - Używać świeży korzeń mniszka lekarskiego na problemy takie jak skaza moczanowa, egzema, trądzik. Nalewka jest również przepisywana jako środek pobudzający w chorobach wątroby oraz na związane z tym zatwardzenia. WYWAR - Używać na te same problemy jak nalewkę.

Wino z mniszka

• 4 litry przegotowanej wody
• 4 szklanki kwiatów mniszka lekarskiego zerwanych około południa w słoneczny dzień
• 2 pomarańcze (bez soku)
• 2 cytryny (bez soku)
• 1.5 kg miodu (jeśli jest to możliwe miód z mniszka lekarskiego)
• 15g białych winnych drożdży, suszonych

Kwiaty zalać przegotowaną wodą. Rozpuścić miód w miksturze. Dodać owoce cytrusowe pokrojone na ćwiartki. Pozwolić na fermentację miksury w dzbanie lub dużym słoju w temperaturze 20°C w ciemnym pomieszczeniu przez około trzy tygodnie. Mieszać miksturę drewnianą szpatułką co 2-3 dni. Kiedy fermentacja jest kompletna, miksturę odcedzić używając czystej ściereczki. Miksturą napełniać butelki i zakorkować. Wino powinno leżakować w chłodnym miejscu około 9 miesięcy. To wino jest świetne na woreczek żółciowy, na leczenie skazy moczanowej i kwasu moczowego. Jest wysoce zalecane na stany przed-cukrzycowe. Pić pół szklanki przed posiłkiem.  

Uwaga Nie należy stosować mniszka w razie niedrożności dróg żółciowych, ropniaka pęcherzyka żółciowego, niedrożności jelit. W kamicy żółciowej stosowany może być tylko w porozumieniu z lekarzem.Mniszek może nasilać dolegliwości żołądkowe w przypadku nadkwaśności soku żołądka, tak jak inne surowce goryczowe.

Krzystałam: http://herbarium.republika.pl/rosliny_lecznicze/m.html 

                    http://zielnik.herbs2000.com/ziola/mniszek_lek.htm

                  

Lawenda lekarska - Lavendula vera D.C.

opis i zbiór

Lawenda jest rośliną wieloletnią, krzewinką, z rodziny wargowych.Cała roślinka, a szczególnie kwiaty odznaczają się pięknym zapachem.Dorasta do wysokości ok.75 cm.Dolne jej części są zdrewniałe , a górne są zielone.

Na szczytach zielonych pędów tworzą się kwiatostany w formie kłosków o barwie niebieskiej lub liliowej.

Korzeń lawendy jest silny, rozgałęziony, sięgający dość głęboko.

Lawenda jest rośliną owadopylną, miododajną i olejodajną. W Polsce lawenda jest traktowana jako roślina ozdobna, uprawiana chętnie w naszych ogródkach .
Dla mnie lawenda z mojego ogródka ma również duże znaczenie jako roślina lecznicza. W celach leczniczych używamy kwiatostanów lawendy.

Kwiatostany ścina się w pełni kwitnienia, ale przed przekwitnięciem pierwszych kwiatów.Wraz z szypułką suszymy kwiatostany w temperaturze do 30 stopni C, następnie wykrusza się kwiaty i przechowuje w szczelnych naczyniach szklanych, aby zachowały aromat.

Zastosowanie lecznicze i działanie

Kwiaty lawendy zawierają olejek eteryczny, będący mieszaniną wielu związków chemicznych, jak: kwasy organiczne, kumarynę, garbniki i antocyjany.

Związki czynne zawarte w kwiatach lawendy znoszą skurcze mięśni gładkich przewodu pokarmowego, przywracają prawidłową czynność skurczową jelit i dróg żółciowych, znoszą bóle i wzdęcia brzucha, kolki jelitowe, hamują nadmierny rozwój flory bakteryjnej w jelitach.

Kwiaty lawendy mogą być stosowane w zaburzeniach trawienia i przy braku łaknienia. Szczególnie są polecane dzieciom i osobom w podeszłym wieku.

Olejek lawendowy ma silne działanie bakteriobójcze i dlatego może być stosowany do inhalacji przy nieżytach górnych dróg oddechowych i przewlekłych nieżytach oskrzeli.

Lawenda ma również właściwości uspakajające i może być z powodzeniem stosowana w różnych postaciach nerwicy, w stanach nadmiernej pobudliwości nerwowej.

Olejek może być stosowany do wcierań przy nerwobólach, bólach stawowych, zapaleniu korzeni nerwowych.

Stosowanie

Przy zaburzeniach w trawieniu stosuje się napar - 1 lub 1 1/2 łyżki kwiatów zalewa się szklanką wrzątku i pije w 2-3 porcjach w ciągu dnia, po jedzeniu.

W nerwicy - pijemy napar rano i wieczorem po 1/2 szklanki.

Alkoholowe wyciągi z kwiatów lawendy mogą być stosowane do wcierań w bolące miejsca.

Lawenda razem z owocem kopru włoskiego, zielem tymianku, koszyczkami rumianku, liśćmi mięty - może wchodzić w skład mieszanek wiatropędnych.

W mieszankach uspakajających łączy się lawendę z zielem dziurawca, korzeniem kozłka, liśćmi melisy, owocami głogu.

Dynia olbrzymia (Cucurbita maxima Duch.)

opis i zbiór

Dynia należy do roślin jednorocznych, o łodygach pełzających lub wspinających się. Długość pędów dochodzi do 10 metrów. Liście są duże, pięcioklapowe. Kwiat jest lejkowaty, żółty do pomarańczowożółtego. Owoce osiągają średnicę do pół metra, są zielone, żółte lub pomarańczowe, o twardej skórce i mięsistym miąższu.

Dynia należy do najstarszych roślin uprawnych świata. Archeolodzy ustalili, że dynia uprawiana była 7000 lat przed naszą erą przez dawnych Indian zamieszkujących tereny obecnego Peru.
Pierwsze jej formy były znacznie mniejsze i zawierały więcej nasion. Obecnie istnieje ok. 100 odmian dyni, różniących się głównie wielkością, kształtem owoców, barwą, smakiem miąższu oraz plennością nasion.

Dynia może być wykorzystywana jako warzywo, roślina oleista, lecznicza, ozdobna i paszowa. Ja ze zrozumiałych względów skupię się na cechach leczniczych. Powinnam jeszcze coś napisać o zbiorze, ale to chyba oczywiste, że owoc trzymamy na działce do uzyskania olbrzymich rozmiarów owoców. Nie wiem do jakich rozmiarów urośnie moja dynia(w tym roku pierwszy raz mam dynie w swoim ogrodzie), ale obiecuję napisać i umieścić fotkę. W celach leczniczych wykorzystywany jest miąższ i nasiona.
skład chemiczny

Miąższ owoców dyni jest bogaty w cukry, pektyny, sole mineralne: potasu, wapnia, magnezu i żelaza. Ponadto zawiera witaminy B, C, PP i prowitaminę A. Szczególnie cenione są odmiany o pomarańczowym miąższu, które zawierają dużo karotenu (głównie α i β).

Nasiona zawierają białko, wielonienasycone kwasy tłuszczowe z grupy omega-3, delta-7-sterol, triterpeny, kwasy organiczne, witaminy z grupy B, witaminę C, selen i magnez. Ponadto nasiona zawierają duże ilości organicznie związanego cynku .
Działanie i stosowanie

Karoten zawarty w miąższu ma właściwości antyutleniające i inaktywujące wolne rodniki, co przeciwdziała nowotworom i chorobom układu krążenia.

W medycynie nasiona dyni wykorzystuje się w chorobach gruczołu krokowego (zapalenie prostaty, gruczolak prostaty) i pęcherza moczowego. Mają działanie moczopędne jak również mocne działanie przeciwrobacze.

Warto zaznaczyć, że nasiona dyni można stosować bez obawy działań ubocznych, co jest szczególnie ważne w leczeniu dzieci i osób starszych. Dawniej przy pomocy nasion dyni pozbywano się pasożytów takich jak:tasiemiec uzbrojony i nieuzbrojony, glisty, owsiki a nawet tęgoryjec dwunastniczy.
Co prawda w aptekach są bardzo silnie działające preparaty, ale może sposoby podane poniżej okażą się równie dobre.

Dla dorosłych: 150-250 g świeżych wyłuskanych nasion utrzeć z wodą na papkę, dodać łyżkę syropu owocowego. Zjadamy na czczo w 2 porcjach w odstępstwie 30 minut. Po 2 godzinach trzeba wypić 30 g oleju rycynowego. Kurację trzeba powtórzyć po 2-3 dniach.

Dla dzieci przygotowuje się tak samo przygotowany preparat, ale ilość nasion zmniejszamy do 30-100 g(zależnie od masy ciała).

Dynia jest polecana do spożywania osobom z nadciśnieniem tętniczym i zaburzeniami przemiany materii.

Działanie moczopędne dyni może być wykorzystywane w leczeniu obrzęków na tle niewydolności krążenia, w chorobach wątroby, nerek.

Owoce dyni znoszą zaparcia.

Fiołek polny(Bratek)-Viola arvensis

opis i zbiór

Fiołek jest rośliną jednoroczną lub dwuletnią.Rośnie dziko na terenie całej Polski,na polach,przydrożach lub miedzach.Uprawiany rośnie na każdej prawie glebie.Na glebach ogrodowych rośnie bujniej niż w stanie naturalnym.Może rosnąc po każdej roślinie.
Roślinka ta ma pędy często powyginane lub często płożące się.Liście są podłużne często ząbkowane.
Kwiaty na długich szypułkach wyrastających z kątów liści, często o zmiennych barwach, zwykle u fiołka polnego żółtawo-białe, u trójbarwnego, górne płatki fioletowe, dolne żółtawe. Od dawna roślinka ta jest wykorzystywana w medycynie ludowej.
Lecznicze jest ziele Można zbierać je wraz z korzeniami.
Ziele zbiera się w początkach lub w czasie kwitnienia i suszy w temp. do 40°C.
Ja niestety w tym roku nie mam zapasu suszu z fiołka(głównie wykorzystuję niewielkie ilości do robienia mieszanek).Ziele fiołka można kupić luzem w aptece.W postaci ekspresowej ma niewielkie wartości lecznicze.
skład chemiczny

Ziele fiołka zawiera flawonoidy, rutynę, garbniki, witaminę C, sole mineralne, karoten, cukry, kwasy organiczne, między innymi kwas salicylowy oraz olejki eteryczne.
działanie i zastosowanie

Wodny wyciąg z fiołka trójbarwnego działa moczopędnie, wykrztuśnie, napotnie, żółciopędnie, odtruwająco, przeciwzapalnie, przeciwalergicznie; reguluje wypróżnienia, przemianę materii; uszczelnia i wzmacnia naczynia krwionośne działając w ten sposób przeciwwysiękowo; wykazuje wzmocnione działanie z wit. C.Dlatego też dobrze jest przy piciu naparu z fiołka zazywać wit.C lub Rutinoscorbin.

Wskazania: zaburzenia w oddawaniu moczu, skąpomocz, stany zapalne kłębuszków i miedniczek nerkowych oraz moczowodów i pęcherza moczowego, kamica moczowa, zaburzenia w wydzielaniu żółci, choroba wrzodowa, zaburzenia trawienia, kamica żółciowa, zaparcia, stany zapalne przewodu pokarmowego, otyłość, wszelkie choroby zakaźne i skórne, przeziębienie, nieżyty układu oddechowego, kaszel, nadciśnienie, reumatyzm, gorączka, zapalenie spojówek, siatkówki i naczyniówki (okłady na oczy i jednoczesne picie naparu), choroba alergiczne, zatrucia.

Napar: 2 łyżki ziela zalać 2 szkl. wrzącej wody; odstawić na 20 min.; przecedzić. Pić 3-4 razy dz, po 150 ml;

Susz fiołkowy można zaparzyć w mleku i osłodzić miodem. W celach kosmetycznych i leczniczych (stany zapalne, suchość, przebarwienia, trądziki, łuszczyca itd.) skórę przemywać naparem 3-4 razy dziennie.

Babka lancetowata-( plantago lanceolata)

opis i zbiór

Babkę lancetowatą można spotkać tak jak babkę zwyczajną na terenie całej Polski.Rośnie na polach,łąkach,w ogrodach,na drogach.Występuje także pod nazwami: babka wąskolistna, żywiec, języczki polne.Babkę lancetowatą zbieramy przez całe lato w czasie kwitnienia(lipiec,sierpień).W celach leczniczych wykorzystujemy liście i nasiona.
Suszenie przeprowadzamy w miejscach przewiewnych i ocienionych, w temperaturze do 50°C.
Ja suszę zioła w piekarniku w temp.do40stopni,przy włączonym termoobiegu (podsuszam),a dosuszam w suszarce(takiej z AGD).W tym czasie(sezon letni) jest tyle ziół do suszenia,że trzeba znależć sposób na przyśpieszenie prac.
Chciałam podkreślić,że rośliny umieszczane na blogu zbieram na mojej przydomowej działce.Odkrywam(dzięki internetowi-kopalnia wiedzy) nowe właściwości o jakich nie wiedziałam.Uwielbiam zbieranie,myszkowanie po działce w celu wyszukania najładniejszych okazów babki,koniczyny czerwonej,rdestu ptasiego czy skrzypu,nie mówiąc o bratku polnym.Moja działka jest w tej chwili lekko zarośąnięta,mąż ma zakaz dotykania kosiarki,a ja na czworakach z nożyczkami wycinam co się da.Grzybobranie to mały pikuś.Spróbujcie pobawić się w zielarkę,wyczyścić czasami każdy listek bo pod wodą za dużo straci na wartości(czyste wariactwo).No i najważniejsze ,żeby dobrze poznać właściwości lecznicze ,trzeba do póżnych godzin nocnych siedzieć przy komputerze i szukać,szukać i uczyć się tego co się już kocha.
I największa frajda (po to to wszystko )jak jest efekt póżniej zdrowotny,namacalny.

Tutaj warto zacytować słowa ojca medycyny Hipokratesa:
"Jeżeli w Przyrodzie jest choroba to znaczy, że Przyroda ma na nią lekarstwo"

skład i działanie

W babce lancetowej najważniejsze substancje lecznicze to: glikozyd aukubina, garbniki, flawonoidy, śluzy, sole mineralne (wśród nich krzemionka i związki cynku) oraz witaminy (głównie witamina C).
Babka lancetowata zawiera związki o podobnym składzie, jak babka zwyczajna, niemniej są one w innych proporcjach.Posiada ona znaczniej więcej garbników, za to mniej śluzów i pektyn.Ma również większe właściwości wyksztuśne od babki zwyczajnej.Działanie na skórę obydwu babek jest podobne.

przetwory,stosowanie i dawkowanie

NAPAR Z LIŚCI BABKI. Przygotowujemy go umieszczając w odpowiednim naczyniu od pół do 1 łyżki suszonych liści babki i zalewając je szklanką wrzątku. Całość odstawiamy na około 10 minut.

Przy kaszlu, stanach zapalnych gardła, biegunkach); można podawać dzieciom; ponadto do płukanek, maseczek, okładów, przemywań,oraz przy leczeniu zapaleń spojówek(w tym przypadku stosować dwukrotne rozcieńczenie).

dawkowanie :8 razy w ciągu doby po 100 ml

ODWARY Z LIŚCI BABKI. W naczyniu umieszczamy od pół do 1 łyżki suszonych liści i zalewamy je szklanką wrzątku. Całość gotujemy przez około 3 minuty.

Biegunki i nieżyt przewodu pokarmo¬wego.Zewnętrznie do płukania ust i gardła w przeziębieniach,oraz przy leczeniu zapaleń spojówek(w tym przypadku stosować dwukrotne rozcieńczenie).

dawkowanie:uzyskany odwar stosujemy doustnie 2-4 razy dziennie.

Odwar z korzeni (4 łyżki suszu na 300 ml wody; gotować 5 minut) - co 2-3 godziny po 50 ml w kaszlu, stanach zapalnych przewodu pokarmowego, gardła, oskrzeli i płuc oraz krtani, w ostrych biegunkach; lub 4 razy dz. po 100 ml; w kuracji dłuższej - 2-3 razy dz. po 100 ml; można podawać dzieciom i niemowlętom; ponadto do przemywań i okładów w przypadku zniszczonej, spierzchniętej i suchej skóry z ogniskami zapalnymi; do leczenia oczu i warg; do lewatyw (150-200 ml płynu o temp. 37°C - doodbytniczo); do płukania narządów płciowych.

Odwar z owoców - stosować jak odwar z korzeni.

Kleik z owoców - dla niemowląt w zaparciach oraz dla dorosłych.

SOK. Uzyskujemy go poprzez zmiażdżenie świeżych liści babki. Tego typu sok wcieramy w miejsca użądlone przez owady, np. komary, osy, pszczoły, trzmiele. Działa on przeciwbólowo, oraz znosi obrzęk.

MIESZANKI. W mieszankach stosowanych w kuracjach wzmacniających warto łączyć liście babki z liśćmi pokrzywy i mniszka lekarskiego. W mieszankach poprawiających trawienie łączymy babkę z piołunem oraz bobrkiem trójlistkowym. W przeziębieniach stosujemy mieszanki w których oprócz babki powinien znaleźć się podbiał, tymianek, anyż oraz kwiat pierwiosnka lekarskiego. W chorobie wrzodowej żołądka robimy mieszankę z żywokostem i prawoślazem.

SOK Z MIODEM.Mój ulubiony.Zbieram liście babki(na mojej działce mam mnóstwo b.lancetowatej-szybciej się zbiera),płuczę dwa razy szybko w zimnej wodzie i wkładam do sokowirówki.Do otrzymanego soku dodaję miód(1/1),wlewam do słoika i trzymam w lodówce.Działa wzmacniająco na organizm.Można dodawać bezpiecznie po łyżeczce do herbaty.

Pozostałe ziele po wykorzystaniu soku zalewam octem (1/1)spożywczym.Po maceracji przez 14-24 dni,przecedzam i wykorzystuję do okładów i w celach kosmetycznych.

Check Page Rank of your Web site pages instantly:

This page rank checking tool is powered by Page Rank Checker service

Babka zwyczajna (plantago major)

opis i zbiór

Babka zwyczajna jest byliną rosnącą na trawnikach, w ogrodach, na działkach, śmietniskach jak też wzdłuż ubitych dróg. .Jest ziołem rzadko uprawianym. Zbierana jest z lasów i łąk w okresie letnim.
Napewno każdy z nas zetknął się z rośliną o dużych,okrągłych liściach,zebranych w nibyróżyczce,wyrastających z krótkiego kłącza. Liście te stanowią bardzo ważny surowiec leczniczy.Surowcem leczniczym są również nasiona oraz korzenie wraz z kłączami.Korzenie należałoby przed suszeniem rozdrobnić,ponieważ po suszeniu są niezmiernie twarde.
Wysuszone surowce zielarskie, aby mogły być maksymalnie wykorzystane muszą być bezwzględnie rozdrobnione.Rozdrobnione surowce trzeba odpowiednio zapakować, aby ich wartość lecznicza nie zmalała podczas przechowywania.Zalecane jest przechowywać surowce zielarskie w szczelnie zamkniętych szklanych słojach lub pojemnikach blaszanych i plastykowych. Zioła można też przechowywać w foliowych woreczkach.Na każdym opakowaniu musi być naklejona etykietka z nazwą surowca i datą kiedy dany surowiec został zebrany.
Okres przechowywania suszonego ziela i liści wynosi 2 lata.Suszone korzenie,kłącza,nasiona przechowujemy -około3-4 lata.
Po upływie tego czasu surowce tracą swą moc leczniczą.

skład i działanie

Owoce z nasionami są zasobne w olej tłusty - ok. 20%, w śluzy - do 44%, cukrowiec - planteozę i w białka aleuronowe.
Babka zwyczajna zawiera garbniki, flawonoidy, substancje śluzowe, pektyny, witaminy A, K, C,wit.z grupy B, oraz glikozydy irydoidowe – aukubinę i katalpol.
- glikozydy w znacznej mierze decydują o leczniczych właściwościach babki.
- aukubina ma działanie przeciwbakteryjne, przeciwwirusowe, przeciwzapalne,działa na
wątrobę osłaniająco .
- katalpol ma właściwości moczopędne i rozkurczowe.
- witamina C i K zwiększa krzepliwość krwi i uszczelnia naczynia krwionośne.
Ponadto,ziele i liście babek zawierają : karoteny,kwasy(cytrynowy,krzemowy,oleanolowy), cholinę.
Owoce babki zwyczajnej wraz z nasionami są zasobne w olej tłusty , w śluzy - do 44%, cukrowiec - planteozę i w białka aleuronowe.

zastosowanie lecznicze

Pamiętam z czasów dzieciństwa,że każdą najmniejszą rankę leczyło się przy pomocy liści babki.Do dzisiaj mam ślad długości 20 cm. na łydce po zardzewiałym gwożdziu,wystającym z płota.Przykładane,mokre liście babki w ciągu kilku godzin zatamowały mocne krwawienie z rany i naskórkowały(rana goiła się nie tworząc strupka). Taki sam efekt był kiedy miesiąc temu mój mąż wyciął sobie piłą do drewna kawałek palca.Po dwóch dniach okładów z liści babki ,rana była naskórkowana bez strupa.
Od stuleci babka była wykorzystywana do leczenia ran i oparzeń,a także przy gojeniu ran grużliczych, krwotoków brzusznych oraz jelitowych, wymiotowania krwią, zapalenia okrężnicy, jak również w czasie nadmiernych krwawień miesiączkowych..Zioło to jest również uważane jako antidotum przeciwko truciznom.Babka zwyczajna oczyszcza organizm z toksyn, jak również pomaga w redukowaniu gorączki .
Taniny zawarte w babce zwyczajnej posiadają właściwości ściągające, w związku z tym zioło to jest używane do redukowania opuchnięć oraz zapaleń.Babka zwyczajna łagodzi kaszel, zwłaszcza duszący i nerwowy.
Babka zwyczajna hamuje wydzielanie śluzu, szczególnie jeśli chodzi o system oddechowy, dlatego też zioło to jest pożyteczne w leczeniu przeziębień, katarów, zapalenia zatok, przekrwień (zastoju krwi) w oskrzelach oraz w kondycjach alergicznych takich jak gorączka sienna czy astma. Właściwości wykrztuślne babki zwyczajnej oczyszczają płuca z flegmy. Babka zwyczajna może być używana w chorobach uszu, np. w przewlekłym wysiękowym zapaleniu ucha środkowego i we wszelkich infekcjach uszu. Działanie antyseptyczne babki zwyczajnej znalazło zastosowanie w leczeniu przeziębień, bólów gardła, zapalenia migdałkow oraz infekcji w klatce piersiowej. Babka zwyczajna również pomaga w infekcjach jelit, jak również w infekcjach układu moczowego, zapaleniu pęcherza, zapaleniu gruczołu krokowego oraz zapaleniu cewki moczowej. Babka zwyczajna łagodzi oraz redukuje ból i podrażnienia spowodowane kolką.
Babka zwyczajna szybko hamuje krwawienia oraz pomaga w regeneracji zniszczonych tkanek.Pomaga w leczeniu stłuczeń, siniaków oraz złamanych kości.Zewnętrznie maść lub lotion jest stosowany w leczeniu hemoroidów, wrzodów.Babka zwyczajna posiada właściwości moczopędne, wykrztuślne oraz zmniejszające przekrwienie.

Babka lancetowata będzie opisana w następnym poście.Znajdą się tam również przepisy na specyfiki,które można zrobić z obydwu babek i które będziemy mogli wykorzystywać w celach leczniczych i terapeutycznych.

Skrzyp polny

opis i zbiór

Około 300 milionów lat temu,skrzyp był potężnym drzewem.Obecnie jest byliną występującą na terenie całej Polski.

Skrzyp rośnie na każdej glebie i spotkać go można na polach, ugorach,w ogrodach , zaroślach i lasach.

W celach leczniczych wykorzystujemy zielone pędy skrzypu.Ziele zbieramy przez całe lato,ścinając od 10 cm. nad ziemią.Oczywiste jest,że wybieramy ziele bez rdzy.Suszymy w temperaturze do 35-40 stopni.

zastosowanie lecznicze i działanie

Oprócz dużych ilości krzemionki dobrze rozpuszczanej w wodzie,ziele skrzypu zawiera flawonoidy,saponiny,garbniki,kwasy organiczne,sole mineralne,potas.

Związki czynne zawarte w skrzypie zwiększają ilość wydalanego moczu, a wraz z nim szkodliwych produktów przemiany materii.

Krzemionka przeciw działa nadmiernej łamliwości naczyń krwionośnych,co chroni je przed procesem miażdżycowym.Zapobiega udarom mózgu.

Krzemionka bieże udział w zabliźnianiu się trudno gojących ran,bierze czynny udział w leczeniu gruźlicy i przewlekłego zapalenia oskrzeli.

Związki zawarte w skrzypie opóźniają starzenie się organizmu,dlatego picie naparu zalecane jest dla osób starszych.Skrzyp wzmacnia odporność i poprawia pamięć.Zaleca się stosowanie (zewnętrznie) naparu z ziela przy zapaleniu spojówek.

Odwar z ziela:2 łyżki stołowe ziela zalać 2 szklankami wody i doprowadzić do wrzenia.Trzymać ok.30 min.na małym ogniu(nie gotować).Odstawić na noc.Rano przecedzić i pić przez cały dzień(między posiłkami)po pół szklanki.

Do zewnętrznego stosowania,odwar przygotować jak wyżej dając ok.3-4 łyzek na dwie szklanki wody.

Odwar można stosować również do płukania gardła w stanach zapalnych.